Met deze "nevelstenen" wordt een link gelegd met de ontstaansgeschiedenis van het landschap van Ede en omgeving. Een deel van het Edese grondgebied bevindt zich in het stuwwallen gebied van de Veluwe. Voor een ander deel ligt het in de natte vallei en het gebied van de veenontginning. Het water waaruit de nevel is gevormd verwijst naar de natte vallei. De zwerfkeien zijn gevonden in de bodem van het stuwwallengebied.

Op aanwijzing van de kunstenaar werd de ondiepe langwerpige vijver aangelegd en in de noordelijke hoek daarvan werd het beeld geplaatst. Het beeldhouwwerk staat op een betonnen sokkel waar op vier plaatsen water uit stroomt. Boven elke spuitmond staat de beginletter van één van de vier windrichtingen. De vier windstreken spelen een grote rol bij de betekenis van dit beeld. Twee vrouwfiguren zijn uitgehouwen in zandsteen. Zij zitten met hun ruggen naar elkaar en zijn gedeeltelijk gekleed. Hun torso is licht gedraaid. De ene vrouwfiguur is meer ontbloot dan de ander.  Tussen de twee gestaltes is op schouderhoogte een duif zichtbaar.

Windkracht is een abstract bronzen sculptuur, maar waar geen twijfel over bestaat wat het voorstelt: een sterke wind heeft vat gekregen op een grote bronzen flap. Staand op twee punten probeert de vorm weerstand te bieden aan de flinke windvlaag. Er lijkt zich wel een menselijke figuur in te verschuilen. Het beeld is een schenking van het Zuiveringsschap Veluwe ter gelegenheid van de ingebruikname van de nieuwe waterzuiveringsinstallatie aan de Dwarsweg.

In het Nederlands: stedelijke oase - 1989|1993 - omgeving met moerascipressen en keermuren, te vinden in het centrum De Rietkampen, Ede NL. Lucien is een nu in Finland wonende Nederlandse beeldhouwer en Land Art-kunstenaar.

Wil je meer zien van dit kunstwerk en ook in 360-graden rondkijken: [ klik dan hier ]

Piet Slegers kreeg van de gemeente Ede de opdracht om op deze plek een beeld te vervaardigen dat symbool zou staan voor de ontmoeting tussen Ede en de haar omringende dorpen. Dit monumentale werk bestaat uit twee naar elkaar toebuigende bogen van RVS. Bovenaan raken de bogen elkaar en zijn ze met elkaar verbonden met een zigzagvorm. Dat het sculptuur niet op een sokkel staat maar zo uit de grond lijkt te groeien is een essentieel kenmerk van het werk van Slegers. 

Jos Dirix vervaardigde in 1987 het werk "De Danser" in opdracht van de gemeente Ede. Het bronzen beeld werd in overleg met de kunstenaar in 1988 geplaatst nabij de Reehorst. "De Danser" verwijst naar de culturele activiteiten die daar plaatsvinden. Volgens Dirix schuilt de kracht van "De Danser" in het feit dat het lijkt dat er iets leeft in het beeld. Dat "iets" duidt voor hem op de levenslust die de mens elke dag opnieuw tot uiterste inspanningen kan brengen. 

Johannes (Joop) Haffmans (Arnhem, 14 september 1922 – Ede, 12 juli 2014[1]) was een Nederlands beeldhouwer en grafisch ontwerper. In 1945, direct na de oorlog, ging hij studeren aan de Hogeschool voor de kunsten in Arnhem. Hier werd hij geïnspireerd door Hendrik Valk. Na de kunstacademie specialiseerde hij zich in grafische vormgeving bij Cor van Velsen in Hilversum. Hij ontwierp diverse beelden, maar ook veel huisstijlen en briefhoofden voor bedrijven en instellingen.

Bij de imkerij 't Immeloo staan enkele betonnen beelden, die vroeger elders hebben gestaan, onder meer bij de museumboerderij aan de Driehoek. Ze zijn gemaakt door aannemer Joh, Weijnand en uitgevoerd in beton. Het beeld 'Waarheen' draagt een knapzak waarop staat: 'niet openen voor 2051'.   [ website bron ]