Met piepende remmen stopt het intercitytrein-stel langs het perron van station Ede-Wageningen. Tientallen mensen begeven zich naar de tunnel om van daaruit uit te waaien over Ede, ieder op weg naar zijn eigen bestemming. Eén man rent voor de andere uit de tunnel door. Aan de Parkwegzijde komt hij weer naar boven. Zonder op of om te kijken loopt hij door het winkelende publiek. Met straffe pas trotseert hij de wind. Na een lange tocht houdt hij stil bij de drankenfabriek Riedel.

Hij kijkt op zijn horloge en schudt dan zijn hoofd; nee, eerst eten. Nog een eindje verder loopt hij en stopt dan bij de NOBO-fabriek. Hij leunt tegen de muur en haalt diep adem. Een glimlach verschijnt er op zijn gezicht. Het is spritsdag vandaag! Met volle teugen ademt hij de warme spritsgeuren in. Heerlijk. Na 10 minuten veegt hij met een mee gebrachte servet zijn mond af en loopt 'verkwikt en flink aangedikt' terug naar de Riedel drankenfabriek.

Een dorst dat hij heeft gekregen. Onder een ventilatieopening blijft hij staan. Ah, druivensap. Daar houdt hij juist zo van. Enkele minutenlang laat hij de warme druivengeuren zijn maag en longen doorspoelen. Dan trekt hij zijn stropdas recht, veegt nog wat laatste denkbeeldige koekkruimels van zijn jas en gaat verder met zijn tocht. Dat heeft heerlijk gesmaakt! Nu nog wat culturele ontspanning. Hiervoor sluipt hij door de struiken nabij de Morsestraat. Hij komt achter het gebouw van Johannes Orgelbouw uit. Vol spanning duwt hij zijn rechteroor tegen het glas. Verheugd luistert hij naar de klanken die tot hem komen. Het is Bart. Die mag hij graag horen.

Het is vijf uur. De mensen haasten zich naar huis. Ook onze gast haast zich terug naar het station waar de intercity van 15.49 uur hem terug naar Amsterdam brengt. Hij zakt onderuit en valt in slaap, met een tevreden glimlach op zijn lippen. Het eten was goed, het convert voortreffelijk: wat wil je nog meer? Hij komt volgende maand zonder enige twijfel weer eens een middagje naar Ede!